Bilinen kadarıyla Ay'ın ve Güneş'in mavi olarak göründüğünü iddia eden ilk güvenilir rapor 1950 yılının Eylül ayında yazılmıştı. Bu rapor, İngiliz Kraliyet Gözlemevine bağlı olarak çalışan bir gökbilimci olan Robert Wilson'a aitti; Wilson, Edinburg'tan Ay'ı ve Güneş'i mavi olarak görmüştü. Hatta teleskop kullanarak gözlem yapmış ve Ay'ın ve Güneş'in bu renk görünmelerinin nedeninin Kanada'daki orman yangınları olduğu sonucunu çıkarmıştı.

Robert Wilson'un gözlemleri sonucunda vardığı karar, Güneş ile Ay'ın mavi görünüşlerinin, Alberta'daki (Kanada) orman yangınları yüzünden yükselen ve rüzgâr tarafından Atlantik üzerinden Edinburgh kadar taşınan küçük parçacıklardan oluşan bulutlarla ilgili olduğuydu. Bu parçacıklar esas olarak, yangın sırasında ortaya çıkan yağ damlacıklarıydı.

Yağ damlacıkları, ışığın ortalama dalga boyu ile karşılaştırılabilir bir büyüklükteydiler. Bu arada bildiğimiz bir şey var: Saçılıma yol açan parçacıklar ışığın dalga boyundan çok daha küçük olduklarında, mavi ışığı saçılıma uğratmayı tercih ederler (Rayleigh saçılımı). Çok daha büyük olurlarsa, bütün renkleri az çok aynı oranda saçılıma uğratırlar. Aynı sayılabilecek bir büyüklükte olurlarsa ise kırmızı ışığı maviden daha çok saçılıma uğratırlar.

Kanada'daki orman yangınları sırasında oluşan ve Edinburg'a kadar taşınan yağ damlacıkları, tam da kırmızı ışığı maviden daha çok saçılıma uğratacak büyüklükteydiler. Sonuç olarak da Güneş ile Ay gözümüze mavi olarak göründüler. Bu durum etkenlerin çok nadir oluşan bir bileşimi sonucu ortaya çıkar.