Bazen bir şeyler hissederiz, durduk yere öfke hissederiz, neşe hissederiz ya da başka türlü hisler hissederiz ama bu hislerin nereden veya nasıl geldiğini bir türlü izah edemeyiz. Belki o anki düşüncelerimizden geliyordur. Belki uyanmışızdır ve görüp de hatırlamadığımız bir rüyadan geliyordur. Belki de kusacı kronik bir hissedir kendi kendini tekrarlıyordur ama nedeni ne olursa olsun bazen bazı hislerin sebebini bilmeyiz, cevabını bulamayız.

Bu da bizler için aslında kötü bir durumdur. Çünkü sebebini bilmediğimiz tüm hislerin bizi yönetme potansiyeli vardır. Oysa ki biz hislerimiz tarafından yönetilmemeliyiz. Ancak işler böyle yürümez. Bir bakmışız. O kaynağını bilmediğimiz duygular bizi yönlendirmeye, hisler bizi yönlendirmeye başlamış. Sürekli kendini tekrar edebilen, istediği gibi bizi yönlendirip, o hisler bizi yönlendiriyor. O zaman ne olacak peki? Ben ne olacağını söyleyeyim.

Böyle bir durumda kendimizi bir çıkmazın içinde buluruz. Ne sevindiğimizi veya neye öfkelendiğimizi bile bilmeden günlerimiz geçer. Bu bize zaman kaybettirir. O an başka şeylerle odaklanıp kendimizi geliştirmek veya herhangi bir işi yapmak yerine bu duyguları yaşamaya başlarız. Cevabını bilmediğimiz için susturmamız da pek mümkün olmaz ve bu bizi bir çıkmadan sokar. Bu yüzden mümkün olduğunca hissettiğimiz hislerin kaynağını bulmak bizim için en iyisi olacaktır.