Zor hayat şartları ve işlerin iyiye gideceğine dair olan inançla yitirmek, insanın kendi hayatında yaşayabileceği her türlü değişime dair olan inancını yitirmesine sebep olur. Tabi bazen çok çalışmak bir değişim yaratabilir ama pek çok insan çok çalışacak iradeye sahip değildir ve bazı şeylerin pek çok insan açısından biraz daha kolay olması gerekir. Kolay olması gerekir ki insanlar hayatlarını değiştirebilecek inanca sahip olabilsinler ve bunun için çalışabilsinler.

Böylece hayatlarını boşa geçirmemiş olurlar. Ama şartlar her zaman bu kadar kolay olmaz. Hatta şartlar bazen o kadar çok zorlaşır ki herkes veya pek çok insan değişime olan inancı yitirmeye başlar. İnsanlar değişimi olan inancılarını yitirdikleri an, hayatlarına geliştirebileceklerini olan inanç ve çalışmalarını da kaybederler ve insanlar boşu yaşamaya başlarlar. Çünkü zaten şartlar çok kötüdür ve hiçbir şey çalışsalar da değişmeyecektir.

Bu sebepten dolayı insanlar çalışmak yerine oraya buraya gelip tozmaya, eğlenmeye, hayatlarını boşa harcamaya başlarlar. Çünkü zaten dediğim gibi çalışsalar da bir şeylerin değişeceğine inanmazlar. Bu sebepten dolayı hayatlarını yaşamayı tercih ederler ama bu yaşama boşa yaşam olacaktır. Kimse çok çalışmaz, herkes çalışmayı bırakıverir, herkes üretmeyi bırakır ve bu da toplumun çöküşüne sebep olur.