İnsanlar genellikle hissetmek için pek çok şey yaparlar. Bunların arasında kendilerine yalan söylemek de hissetmek için yaptıkları en önemli eylemlerden bir tanesidir. Yani şöyle düşünün, hayatta yolunda gitmeyen pek çok şey olabilir bir insan açısından. Ama sırf iyi hissetmek için tüm bunları unutup, o iyi hissettirecek şeyleri düşünmeye başlar ve sanki hayatta gerçekten her şey böyleymiş gibi, kendi kafasının içindeymiş gibi yaşamaya başlayabilir. Burada gerçekçi olan bir insan gelip de o insana gerçekleri hatırlatırsa, onun tüm hayal dünyasını, tüm hislerini, her şeyini yıkıp geçmiş olur.

Bir insana gerçekleri söylemek, aslında onun kendini iyi hissetmesine de izin vermemek demek odur. Bir insana gerçekleri söylemek, onun hayal dünyasını, düş dünyasını yıkıp geçmek olur. Bu sebepten dolayı, yapabileceğiniz en iyi şey bir insana karşı aslında, ona gerçekleri söylememektir. Böylece onu mutlu olduğu hayal dünyasında rahat bırakırsınız. Böyle bir şeyler hissetmesi için rahat bırakmış olursunuz. Öteki türlü, gerçeklerle yüzleştiğinde hissedeceği tek şey genellikle acı olacaktır, yıkım olacaktır, keder olacaktır.

Oysa ki insanlar bunlardan kaçmak için kendilerine yalanlar söylerler. Onların hayallerini desteklemek, yapabileceğiniz en iyi şeylerden birisi olacaktır. En azından onun gerçeklerle yüzleşip, yıkımı uğramasındansa, yalanlarla yaşayıp, hayallerinde kalması daha iyi olacaktır. Bir insan sadece sizden gerçekleri istediğinde ve buna hazır olduğunda ona gerçekleri söylemeniz çok daha iyi olabilir. Öteki türlü sizden sadece nefret edecek ve söylediğiniz gerçeklerle yüzleşmeyecektir bile.