Bazı kavram ve görüntüler var ki, bunlardan asla bir tehlike gel­meyeceğini bildiğimiz halde, onla­rın varlıklarına ya da sözlerinin geçmesine tahammül edemiyoruz.

Kıllı: Büyücülerin kılları, cinlerin saçları, insanda ilk anda aşırı vahşi bir bitki örtüsü imajını akla getiriyor. Kuşkusuz, bugün büyücü­lerden ve cinlerden korkmuyoruz, ama aşırı kıllı her şey insanda bir tiksinme duygusu yaratıyor. Nitekim belki bunun için epilasyon yapıyor, saçlarımızı kestiriyoruz.

Pullu: Bu kelime, hemen yılanı ve onun ataları olan sekiz başlı ejder­haları düşündürüyor. Bu hayvanla­rın öykülerinden küçüklükten beri ürktüğümüz ve görüntülerine soğuk baktığımız için pullu olan her şey­den çekiniyoruz.

Dolup taşan: Banyonun bir an için karafatmalarla, dolabın bir kö­şesinde unuttuğunuz peynirin kurtlarla dolup taştığını gözünüzün önüne getirin. Bu dayanılmaz gö­rüntü insanda ilk olarak, bu hay­vanların bizim vücudumuzun içinde de dolaşacaklarını düşündürüyor... Olaya bir de karafatmaların siyah rengi eklenince korku filminin se­naryosu tamamlanıyor.

Soğuk: Sıcakkanlı yaratıklar ola­rak sıcak olmayan tüm canlılardan çekiniyoruz. Çünkü, hayatımızın varlık nedeni olan ve onu devam et­tirecek olan çocuk, annenin sıcak karnında büyüyor. Ayrıca, sürün­genlerle ilgili birçok masal, bu so­ğuk canlılardan korkmamıza neden oluyor...

Çürümüş: Bir büyücünün, bir al­koliğin ağız kokusu sizde hangi duyguyu uyandırıyor? Çürümüşlük duygusu olabilir mi? Oysa, küçük bir bebeğe çürük bir yumurta kokla­tın, göreceksiniz hiçbir tiksinme tep­kisi göstermeyecektir. Çürüme kar­şısındaki tiksinme tepkimiz de bu bağlamda masallarla, efsanelerle güçlendirilmiş toplumsal bir heye­cana dayanıyor...

Yapışkan: Bu sıfat karşısında duyduğumuz tiksinme, büyük ölçü­de büyücülerin iksir hazırlarken kul­landıkları kurbağa imajından kay­naklanıyor. Bu iğrenmenin bir baş­ka boyutu da kuşkusuz insan bedeninin kendisi... Onu oluşturan maddeleri, ya da diğer canlıların içini biliyoruz... Bu nedenle, kendi iç organlarımızın görüntüsüne bile tahammülümüz yok...