İnsanın kendisine ayna tutması, onun kendi üzerindeki bütün güzellikleri ya da bütün kusurları net bir şekilde görmesini sağlar. Bunu aynı şekilde ruhuna da yapabildiği zaman yine kendisini veya kendi dünyasını net bir şekilde görebilir. Ama bir insan bunu nasıl yapabilir? Yani ruhuna nasıl ayna tutabilir? Bu gerçekten de büyük bir soru işareti. Zaten gerçek anlamda tutamayacağı gibi mecaz anlamda da insan kendi ruhunu nasıl dışarıdan baktığında görebilir.

Çünkü bir insan için en zor şeylerden birisi hayatta kendisini görebilmektir. Kendisini dışarıdan nasıl olduğunu, nasıl davrandığını, nasıl bir halde olduğunu anlayabilmesi çok zordur. Bu yüzden de bunu yapmakta çok zorlanacaktır. Ama insanın kendi iç dünyasını doğru algılayabilmesinin en iyi yolu aslında yalnız kaldığı zaman hayalini kurduğu şeylerin peşinden gitmesidir. Bu peşinden gitme de şöyle olacaktır.

Yalnız kaldığınızda hayal ettiğiniz şeyleri hayal ederken bir an için kendinizi durdurup o hayali kurarken veya yaşarken ne hissettiğinizi bir düşünün. Bu hissi de tanımladığınız zaman ikinci adım olarak o hissin neyden kaynaklanmış olabileceğini de düşünün. Veya neye karşı bu hissi hissettiğinizi düşünün. Yani o hissin ne olduğunu tanımlayın. Bu hayal de genel olarak sıkça kurduğunuz bir hayal olabilir. İşte bunu yaptığınız zaman kendinize ayna tutmuş olursunuz. Ama her şeyden önce yalnızken bunu yapabilirsiniz. Yalnız kalmak bu konuda önemlidir.