Bizlere ütopyaların her zaman için güzel şeyler olduğu söylenir. Açlığın olmadığı, savaşların olmadığı, dertlerin, sıkıntıların olmadığı, hastalıkların olmadığı, muhteşem bir dünya, harika bir yaşam. Ancak böyle bir durumda insanlar beklendiği gibi tepkiler vermeyebilir. İlk başta insanın aklına gelen şey böyle bir dünyada herkesin uyum içinde yaşayacağı, hiç kimsenin bir problem çıkarmayacağı ve herkesin kendi içine bakacağı düşüncesi olur.

Ama bu aslında ideal bir düşüncedir. Çünkü insanlar ne yazık ki aslında dertlerle yaşamaya programlanmış gibidirler. Bir şeylerle uğraşmak isterler. Uğraşacak bir şey bulamadıkları zamanda, yani sıkıntısız kaldıkları zamanda büyük problemler yaratabilirler. Burada ilk olarak karşımıza çıkan problem insanın amaçsız kalması olacaktır. Amaçsız kalmasının sebebi ise hiçbir derdinin olmamasıdır. İnsan hayatta en büyük amaçları veren motivasyon dertleri ve tasalarıdır, sorumluluklarıdır.

Ütopik bir dünyada insanın sorumluluğu olmayacağı için amaçsız kalacaktır ve saçma sapan işler yapmaya başlayacaktır. Belki de kendi hazlarının peşinden koşacağı sadece hedonistik bir yaşam tarzı seçecektir. Veyahut da kendine bir dert aramaya başlayacaktır. Belki Ütopya'nın sağladığı bozuluk içinde başkalarından gasp etmeye, çalıp çırpmaya başlayacaktır ve bunu sırf keyif için yapacaktır. Belki de Ütopya var olsa bile insanlar tarafından mahvedilecektir. Bu yüzden Ütopyalar her zaman iyi olmayabilir.