Osmanlılar, fetihten hemen sonra, "şer'en memnu" oldu­ğu halde, Bellini'ye resmini yap­tıran Fatih'ten beri batılı ressam­lara kapılarını açık tuttular. An­cak bizde resim sanatında ger­çek anlamda batıya yöneliş, gü­nümüzde adı İTÜ olan Mühendis Mektebi'nde desen derslerinin yer aldığı 1793 yılında başlar. 1834 yılında kurulan Harbiye Mektebi'nde de desen dersleri veriliyordu ve iki Müslüman öğ­retmen (İbrahim ve Tevfik Efen­diler) resim öğrenimi görmek üzere devlet tarafından Avru­pa'ya gönderilmişti. II. Mah­mud'tan sonra gelen Ab­dülmecid de resme açık bir sul­tandı ve Üsteğmen Hüsnü Yu­suf'u resim öğrenimi görmesi için Avrupa'ya yollamıştı.

II. Mahmud'la başlayan, A­bdülmecid devrinde ise Tanzi­mat Fermanı ile desteklenen ba­tıyı yakalama gayretleri sırasın­da, Avrupa saray çevreleri ve soyluların yaşantısı büyük ölçü­de taklit edilmeye başladı. Bu­nun sonucu olarak da batılı sa­natçılar, Osmanlı devleti hesabı­na çalışır duruma geldi. Özellik­le Abdülmecid devrinde yabancı sanatçılar altın dönemlerini ya­şadılar. Bu sıra Avrupanın en ünlüleri (Melling, Brindesi, Allom, Miss Pardoe, Bartlett) baş­ta İstanbul olmak üzere İzmir, Antalya, Bursa gibi önemli kent­lerin resimlerini, gravürlerini yaptılar. Osmanlı Sarayı'nda ilk defa bir resim sergisi 28 Aralık 1845 tarihinde açıldı. Padişahın merakını çeken Avusturyalı Ore­kir adlı bir ressamın manzara resimleri sarayda sergilenmişti.

Uzun bir doğu gezisi yapan ve ülkesine dönerken gemide ölen İngiliz ressam Sir David Wilkie, İstanbul'da bulunduğu sıra sara­ya kabul edilmiş ve Abdülme­cid'in portresini yapmıştı. Kısa bir süre için gelip de uzun yıllar boyu İstanbul'un büyüsüne kapı­lan sanatçılar da oluyordu. İtal­yan asıllı Amadeo Preziosi bun­lardan biriydi. Gaspare Fossati hem ressam hem mimardı. Bu yüzden hep tarihi binaların re­simlerini yaptı, Ayasofya'nın 1853'te gördüğü tamirden sonra­ki halini bir albüm şeklinde ya­yınlamıştı, İtalyan ressam Copo­li Amarani Egidio 1854'te İstan­bul'a gelmiş ve halen Dolma­bahçe Sarayı Kütüphanesi'nde olan 31 Osmanlı padişahının portresini yapmıştı.

Abdülmecid devrinden kalma kayıtlardan anlaşıldığına göre, Avrupalı ressamlar saraya tab­lo hediye etme yarışına girmiş­lerdi. Çünkü sanatsever padi­şah hiçbir hediyenin altında kal­mıyor, üstelik ressamları ma­dalyalarla onurlandırıyordu. Bu arada yoksul sanatçıları da hi­maye eden padişah, Aynaroz ra­hiplerinden bir sanatçıya hazine­den beş bin kuruş ihsan buyur­muştu.