Yıl 1964. Pop mü­zik dünyamızın ikinci döneminin başladığı günler ve müzisyenleri­mizde tatlı bir heyecan var... Türkiye Müzisyenler Sendika­sı, Balkan ülkelerinin yer ala­cağı 'Balkan Melodileri Mü­zik Festivali'ne katılma kararı alır. Dönemin sendika başka­nı Muammer Yeşil aynı za­manda organizasyonun tümü­nü de üstlenir. İlk adım, or­kestra kurma işidir. Öyle bir orkestra ki neredeyse adı da 'Milli Orkestra' olabilecek!

Konser tarihleri 2 ve 3 Ey­lül 1964. Bu tarihlerde yurt içinde veya yurt dışında çalış­maları olmayan müzisyenleri bir araya toplamak gerekiyor. Bu­gün birçoğunu iyi tanıyabile­ceğimiz, bazılarını ise rahmet­le anacağımız orkestra üyeleri ve solistler şöyle oluştu: Solistler; Erol Büyükburç, Tanju Okan, Tülay German... Çalanlar; Selim Özer (piya­no), Yurdaer Doğulu (gitar), Erol Erginer (tenor sax ve flüt), Alper Feyman (kontr­bas), Vasfi Uçaroğlu (bateri)... Aranjörler: Doruk Onatkut ve Şerif Yüzbaşıoğlu.

Balkan ülkelerinin en ünlü pop müzik, daha doğrusu, o dönemin deyimiyle, 'hafif mü­zik' orkestralarının, kendi ül­kelerinin folklor müziğinden derlenmiş eserlerle festivale katılacak olmaları, olayı bir yarışma ve hatta bir 'milli kar­şılaşma' şekline getirmiş bulu­nuyordu. Yarışmaya Türkiye'nin yanı sıra, dört Balkan ülkesi daha katılmaktaydı. Bu ülke­ler, ev sahibi Yugoslavya'nın dışında; Bulgaristan, Yunanis­tan ve Romanya idi.

O tarihe kadar, yurt dışın­da düzenlenen bu tür bir yarışmaya hiçbir orkestramızın katılmamış olması, bu yarış­mayı hem daha heyecanlı hem de iddialı bir hale getirmek­teydi.  Türkiye'nin en iyilerinden bir orkestra kurulmuş ve so­listlerle birlikte, 29 Ağustos'ta trenle Yugoslavya'ya doğru yola çıkılmıştı. Yarışma Belg­rad'ın ünlü 'Taş Meydan'ında yapılacaktı. 'Taş Meydan' adını Osmanlı döneminde al­mış bir meydandı ve burada, 8 bin kişilik bir açık hava tiyat­rosu da bulunuyordu.

Bizim orkestramızın tek riski, 'karma' bir orkestra niteliğinde olmasıydı. Üyelerinin değişik orkestralardan gelmeleri ve zaman darlığı içinde, sık sık bir araya gelip yeteri kadar prova yapmamış olmaları, gerçekten bir deza­vantajdı. Fakat orkestramız­daki elemanların, ülkenin en iyi müzisyenleri ve enstrüman­larına hâkim sanatçılar olma­ları, bu olumsuzluğu ortadan kaldırabilecekti. Ayrıca arala­rındaki arkadaşlık ilişkileri ve hızla oluşan dayanışma ruhu, tayin edici olacaktı. Gezi, gayet güzel başla­mıştı. Erol Büyükburç, Tanju Okan ve Tülay German'ın okuyacağı şarkılar özenle se­çilmişti.