İnsanlarla konuşmak istemediğiniz anlar hiç oldu mu bilmiyorum ama, üzgün olduğunuz ya da canınızın sıkkın olduğu anlar hariç, eğer insanlarla genel olarak konuşmalı bir isteksizlik yaşıyorsanız, bunun genellikle tek bir anlamı olabilir. O da artık insanlardan bıkmış olmanızdır. Bir insana baktığınızda, onun hakkında genel bir şablon görüyorsanız, yani tıpkı bu da diğer insanlar gibidir diyorsanız ve bunu içselleştirip kabullenmişseniz, bir noktadan sonra artık insanlarla konuşmak içinizden gelmeyecektir.

Bu çok sıkıcı bir hal alacaktır. Nasıl olsa karşınıza çıkacak olan sohbetler aynı, sorunlar aynı, insanlar aynı. Herkes ve her şey aynı. İşte tüm bu aynılık ortasında artık insanlardan öylesine bıkmışsınızdır ki artık konuşmak, zaman geçirmek gelmiyordur içinizden. Bu bir insanın hayatta karşılaşabileceği en can sıkıcı durumlardan bir tanesi olabilir. İşin daha da kötü yanı şu, buradaki aynılık veya sizin fark ettiğiniz aynılık aslında insan doğasının içinde var olan aynılıktan ifadettir.

Size farklı bir karakterden, farklı bir görüntüden, farklı bir ses tonundan bahsetmiyorum. Direkt insan doğasından bahsediyorum. Aynı belirli tepkiler, belirli davranışlar, belirli konuşulan konular, her şeyi belli anlayacağınız. Ve o belirlilik durumunda yaşananlar hoşunuza gitmiyorsa artık insanlardan bıkmışsınız demektir. En azından onlarla konuşmaktan.