Bugün etrafımıza dönüp baktığımızda dikkatimizi dağıtan ne kadar çok unsur olduğunu tespit edebiliriz. Evet, ne yazık ki böyle bir gerçekle karşı karşıyayız. Dikkatimizi dağıtan çok fazla unsur var. Cep telefonları, televizyonları, sokaktan gelen gürültü, bir sürü ışık, bilgisayarlar... Tüm o telefon ve bilgisayarlarda kullandığımız sosyal medya, videolar, ses kayıtları, her şey... Her şey bugün dikkatimizi dağıtmak üzere kuruldu.

Sanki tüm dünya bizim bir şeylere odaklanmamıza karşıymış gibi. Tüm sistem sanki bunun üzerine kurulmuş gibi bir durum var. Bu çok enteresan değil mi? Sanki kimse bizim bir şeylere odaklanmamızı istemiyor. Bir şeyleri düşünmemizi istemiyor. Bir şeylere dikkat etmemizi istemiyor. Eskiden yöneticiler insanları yönetmek için inanç sistemlerini kullanırlardı. Onları inanç sistemleriyle yönlendirirlerdi.

Ancak günümüz yöneticilerinin sanki artık buna pek ihtiyacı kalmamış gibi, teknoloji ve onun getirdiği imkanların bir yan ürünü olarak ve belki de bir negatif ürünü olarak insanların dikkatinin korkunç şekilde dağıtılabiliyor olması, aslında yöneticiler açısından insanları yönetmenin yepyeni yollarını açtı. Ve bu yollar sayesinde artık insanları yönetmek için inanç sistemlerine gerek kalmadı. Teknoloji ve onun getirdiği tüm dikkat dağıtıcılar insanlığın yönetilmesini kolaylaştırıyor. Belki de bu yüzden etrafımızda bu kadar çok dikkat dağıtan unsur vardır. Düşünmeyelim diye.