Günümüz medeniyetinin bugün pek de belli etmediği bir konu olsa da veya bize pek yansıtma da bir konu olsa da aslında doğa gerçekten de acımasız bir yeridir. Bunu şöyle düşünün. Eğer bugün ki medeniyetin bize sunduğu barınma, beslenme ya da güvenlik gibi şeyler olmasaydı yani evlerimiz olmasaydı ya da ne bileyim bize yemek sağlayan tedarik zincirleri olmasaydı, süper marketler olmasaydı hemen yemeye ulaşamazsaydı ya da bizi güvende tutan şehirlerimiz ve güvenlik güçlerimiz olmasaydı doğada bir başımıza nasıl yaşardık, nasıl hayatta kalırdık.

Bu soruyu kendimize sorduğumuz zaman aslında pek çoğumuzun belki de kalamayacağını anlıyoruz ve doğanın ne kadar acımasız bir yer olduğunu anlıyoruz. İnsanlar da aslında doğa kadar acımasızdır birbirlerine karşı ama medeniyet geliştikçe bu acımasızlık sadece biraz daha azalmıştır hepsi bu. Peride arkasına çekilmiştir diyelim azalmamıştır da peride arkasına çekilmiştir. Azalmamıştır diyorum çünkü her dönemde yaşanan savaşlar ve yıkımlar insanlar tarafından yapıldığı için bu insanların da ne kadar acımasız olabileceğini bir kanıt olarak gösterilebilir.

Demek ki insanlar daha acımasızlıklarını kaybetmemişler. Sadece medeniyet ortamlarda peride arkasına çekmeyi tercih etmişler hepsi bu. İnsanda doğanın bir parça sorduğu için acımasızdır. Tıpkı doğanın kendisinin acımasız olduğu gibi belgesellere baktığınızda oradaki acımasızlığı daha net görebilirsiniz. Güçlü olan her zaman güçsüzün üzerindedir ve onu ezer geçer. Bu yüzden doğada böyledir.