Eskiden hatırlarım da evde geçirecek çok vaktim olurdu. Okuldan çıktıktan sonra okulların servisleri vardı evin önüne kadar bırakırlardı. Saatlerce evde durabilirdim. Saatlerce tek başıma kendime zaman ayırabilirdim.

O dönemlerde dışarı çıkıp gezmek için fırsat arardım. Dışarıyı çok merak ederdim. Çocuk olunca böyle. Şimdi ise her şey tersine döndü. Artık eve girmek için fırsat kollamaya başladım. Evde uyumak haricinde bir iki saat zaman geçirmek için.

Büyüyünce insan evine uğrayamaz oluyor. İnsan büyüdükten sonra evin yolunu aramaya başlıyormuş. Büyümek evin yolunu aramaya başlamak hatta dışarıda duracak hevesin kalmamasıymış.