Herhangi bir problem olduğunda, o problemler genellikle herkesin diline dolanır. Problemler, herkesin bahsedebildiği ve insanların konuşma gündeminde önemli bir yer tutan bir kavramdır. Ancak, problem dediğimiz zaman karşımıza çözülmesi gereken bir şey de çıkmış demektir. Bir şeyin en tuhaf yanı ise şudur ki, problemlerden bahseden insanlar genellikle çözümlerden bahsetmezler. Problemlerden daha çok bahsederler. Problemden probleme atlarlar. Problemler konuşulur.

Ama o problemlerin nasıl çözüleceği genellikle konuşulmaz. Bunun olmamasının ise birkaç temel sebebi vardır. Bu temel sebeplerden birincisi, problemin çözümü olacak durumun insanların içine gelmemesidir. Yani çözüm, radikal bir değişime sebep olacaksa, bu pek çok insanın kurduğu düzenin bozulması anlamına gelir. İkinci temel sebep, insanların genellikle çözüm odaklı düşünememeleridir. Yani çözüm odaklı olmak, çözüm odaklı düşünmek insanlara sıkıcı gelebilir.

Problemlerin yarattığı drama ile yaşamak ve bunu hissetmek bazen insanlar tarafından daha fazla tercih edilebilir. Üçüncü temel sebep, insanların problemi çözmekle uğraşmak istememeleridir. Yani kim bununla uğraşacak der insanlar ve uğraşmak istemezler. Dördüncü temel sebep ise, hata yapmak istememektir. Herhangi bir şekilde çözümü konuşup sonra o çözümü uygulamaya çalıştığında insanlar hata yapıp da kendilerinin küçük düştüğünü görmek istemezler. En azından benim aklıma gelen bu dört temel sebep, insanların çözüm odaklı olmasını engellemektedir.