Bazı insanlarda sadakat denilen duygu yoktur. Vefasızdırlar. Siz onlar için ne yaparsanız yapın, gün geldiğinde kendi çıkarları, hazları ya da keyifleri için sizin yanınızdan gidecek veya size ihanet edeceklerdir. Bu tarz insanlar genelde gevşektir. Bir de içinde sadakat olanlar vardır. Bu tarz insanlar ise gerek manevi bir daha ile, gerekse yapılan bir iyiliğin veya iyiliklerin sonucunda, gerekse kendilerine karşı geliştirilen bir beklenti ile, sorumluluk sahibi bir hisle, sadakat duymaya başlarlar karşısındaki insanı.

Bu tarz insanların sadakati genellikle iyi olarak algılanır ve iyidir de. Ancak sadakat en büyük zararı kişinin kendisine verir aslında. Çünkü sadakat belli bir zaman sonra uzadığında bireyin kendisi için bir parmakla, bir hapishaneye dönüşmeye başlar, bir kelepçeye dönüşmeye başlar. Onu sadık olduğu kişi veya kurumun yanında sabitler.

Ancak bir kişi veya kurum açısından çok daha iyisi de vardır. Yani sadık bir birey dışarıda çok daha iyi koşullarda, çok daha iyi şartlarda farklı seçenekleri de değerlendirebilir. Ancak sadakati onun başka seçeneklere yönelmesini engeller. Ve belki de çok zor şartlarda, iyi olmayan şartlarda yerinde saymaya başlar. Sadakat belli bir yerden sonra sadakat sahibi olan kişi için bir hapishaneye dönüşmeye başlar. Onun gelmesini engeller.