İnsan durup biraz etrafına bakacak fırsatı bulduğu zaman yaşadığı olayların onda bıraktığı acı tatlı her olayı hissetmeye başlar. Bu biraz kavga etmeye benzer. İnsan kavga ederken aldığı darbelerin acısını pek fazla hissetmez. Bunun iki sebebi vardır.

Birinci sebep kavga anındaki sinirin diğer bütün hislerin önüne geçmesidir. Diğer sebep ise insanın o anda kavga ettiği kişi ya da kişilere tüm odağını vermek zorunda kalmasıdır. En azından bende bu şekilde oluyor. Ama kavga bittikten sonra insan durulduğunda aldığı bütün darbelerin acısını hissetmeye başlar.

İşte hayatta durulmak da buna benzer. İnsan bir anda boşluğa düştüğünde haftaların, ayların hatta yılların yorgunluğu kendisini hissettirmeye başlar. Ruhumuza açılan yaralar kendisini hissettirir. Bu yaralar, yorgunluk zaman içinde geçer. Ama yeterli zaman olması şartıyla. Tatiller de bu sebeple önemlidir.