Sakinlik hissi insanın karşısında iki şekilde çıkabilir. Birincisi, hayatı belli bir ölçüde anlamış olmanın, hayatta belli bir yerlere gelmiş olmanın ve artık sinirlenecek, sevinecek, üzülecek, kısacası çok fazla duygusal tepki vermenize gerek kalmayacak bir potansiyele geldiğiniz zaman hayatınızı yaşama şeklinizdir, sakinlik, dinginlik. Ancak sakinliğin bir başka sebebi daha vardır ki o da yorgunluğun ta kendisidir.

Hem zihinsel hem de bedene yaşadığınız bir yorgunluk sizin açınızdan yalancı bir sakinlik getirecektir. Bu sakinlik hissi ise artık kafanızda ya da bedeninizde herhangi bir şeyi yapacak ya da öğretecek derman kalmadığında ortaya çıkar. Böylesine durumlar insanlar için aslında son derece acıklı olabilir. Böyle bir sakinliğe düşmek aslında yaşadığınız hayatta bir nevi canınızın çıkarıldığı anlamına gelir. Resmen sıkılıp suyunuz çıkartılıyordur ve sonra bir kenara öylece bırakılıyorsunuzdur.

Sonra tekrar ve tekrar ve tekrar. Sakinsinizdir çünkü tepki gösterecek haliniz bile kalmamıştır. Sakinsinizdir çünkü alışmışsınızdır. Sakinsinizdir çünkü artık enerjiniz bitmiştir. Düşünecek haliniz kalmamıştır. İşte böylesine yalancı bir sakinlik aslında bir insanın kendine yapabileceği en büyük kötülüklerden de birisidir. Çünkü bu insanın kendini sıfırlaması gibi bir şeydir. Her gün ve her gün.