Said Efendi hareketlerin­de daha geniş bir serbestiye sahipti ve başarıyla kendini Fransızca öğrenmeye ada­mıştı; Séte'de “şehri gezmeye çıkmış ve şeker fabrikasını görmüştü”; Paris'te tek başı­na Opera'ya gitmiş, Conti Prensi tarafından Clichy'de onuruna tertip edilen bir partiye katılmış ve sarayda düzenle­nen bir “uykusuz geceye” iş­tirak etmişti. Böylelikle babasının tecrü­besini tamamlama olanağı bu­lacak ve dönüşünde ilk mat­baanın kurulmasında bizzat rol alacaktı.

 Sefaretname, Fransızların gelenekleriyle ilgili çok az bil­gi içerir. Vurgulanan tek hu­sus melek yüzlü kadınların durumudur. Mehmet Efendi kadınlara erkekler tarafından gösterilen inanılmaz saygıyı (Fransız kibarlığı) ve özellikle kadınların hareket özgürlüğü­nü kaydetmiştir:

 

“Hareme kapatılmak bir yana kadınlar baş döndürücü bir hareketlilikle bir aşağı bir yukarı gitmekte, sokaklarda, mağazalarda ve operada arz-ı endam etmektedirler. “

 

Mehmet Efendi hayret ve hayranlık içeren bir üslupla bilim ve teknik uygulamalar­la, çeşitli sanatlara ilişkin ku­sursuz bilgiler aktarır. “Kral Bahçeleri” ve “Gözlemevi” gibi kurumlarla, bilimsel gelişme­nin nesnel temelini oluşturan araçları tasvir eder.

Midi Kanalı'nın havuzları, Marly'deki makine, aynaların parlatılması veya benzer konularda teknik hususlar ilgisi­ni çeker; yaptığı tasvirler ise işleyişi anlamakta güçlü bir kavrayışa sahip olduğunu göstermektedir. Sanat ve eğlenceler ise, onun diğer önemli keşifleridir. Mehmet Efendi'nin gördüğü müzik aletleri, gösteriler, bi­nalar, mobilyalar, biblolar ve özellikle bahçelere ilişkin ola­rak üstünde durduğu nitelik “yenilik” olmakla beraber, çar­pıcı olan, onun bu yeniliklere uyum sağlamada gösterdiği yetenektir.

Bu Doğulu bilgenin duyar­lılıkları ile XIV. Louis döne­minin “ince”, “klasik” estetik beğenisi arasında, kendiliğin­den bir uyum doğmuştur. Esasen endüstri çağının hemen eşiğinde, Doğu ile Batı arasında her şey o kadar da farklı değildi. İstanbul ve Pa­ris, laleler ve kuşlara ilişkin aynı hayranlığa tanıklık edi­yordu ve açık hava ışık gösterileri iki şehirde de modaydı. III. Ahmed ve XV. Louis'nin saray erkânı, avcılık ve özellikle yırtıcı kuşlarla avlan­ma konusunda benzer bir zev­ke sahipti.