Sonuçta olay açıklığa ka­vuştu ve Napolyon'un teklifi kabul edildi. Kongre, her za­man olduğu gibi itiraz etti. İti­razın temeli yönetimin böyle bir yetkisinin olmadığı nokta­sındaydı. Ama böyle bir kelepir kaçar mıy­dı? Sonuçta, Kong­re razı edildi ve ABD, Kuzey Amerika'nın kalbi olan bu bölgeyi, dönüm başına yarım senti bile bulmayan komik bir rakam karşılığı alınca, tarihin en büyük gayrimenkul satışı gerçekleşmiş oldu.

1803 sonbaharında bir gün: Antlaşma 30 Nisan'da imzalandığı halde, Kongre ik­na edilinceye kadar aylar geçtiği ve antlaşma ancak 20 Ekim'de onaylandığı için, de­vir töreni 30 Kasım'a sarkmış­tı. Yer Mississippi kıyısın­daki New Orleans. Arka planda selvi ağaçlarının arasında, süslü binalar. Ön planda şehir meydanı. Renkli üniformalar içeri­sinde Fransız askerle­ri, İspanyollar. Da­ha da süslü kreol­ler. Avcı ceketleri içerisinde öncü­ler. Siyahi köle­ler. Hatta kıtanın ilk sahibi Kızılde­rililer bile (!) vardı. Önce İspanyollar burasını Fransa'ya devrede­ceklerdi. Çünkü Napolyon'un 1800 yılında imzalattığı İlde­fenso Antlaşması'nın resmi gerekleri tamamlanmamıştı.

İspanyol temsilcileri Vali Manuel de Solcedo ile Marki de Casa Calvo, Louisiana'yı Fransız temsilcisi Vali Cle­ment de Laussor'a devrettiler. O da er­tesi gün bölgeyi Amerikan tem­silcileri Charles Cole Clairborne ile General James Wilkinson'a dev­retme talimatı al­mıştı. Fakat ne­dense, bu ikinci tö­ren, aradan tam üç hafta geçtikten sonra, 20 Aralık'ta yapıldı. Louisiana bölgesi, kuzey-güney yönünde Meksika Körfezi'nden Kanada'ya; doğu-batı yönünde ise Mississippi Nehri'nden Kayalık Dağlar'a kadar uzanıyordu. Napolyon (altta), bu bölgeyi Amerikalılara satarak Mississippi'nin batısındaki toprakları, bu yeni ulusa, adeta 'hediye' etmişti. Bugün bu topraklarda Louisiana, Mississippi, Alabama, Arkansas, Missouri, Kansas, Nebraska, Iowa, Minnesota, Güney Dakota, Kuzey Dakota eyaletlerinin tümü ile Montana, Wyoming, Colorado ve Florida eyaletlerinin bir bölümü yer alıyor.

Burası gerçekten de Kuzey Amerika'nın kalbi sayılabilecek olan bölgeydi. Üç hafta önceki aynı karı­şık kalabalık, bu kez Fransız bayrağının indirilerek ABD'nin henüz pek az yıldıza sahip bay­rağının çekilişini izledi (Bu satış ile, ABD bayrağındaki yıldız sayısı, iki katına çıkacaktı). Sa­dece topraklar değil kıtanın tüm nehir ulaşım sistemi el değiştiriyordu. Amerikalıların böyle bir araziyi almak istemelerinden daha doğal bir şey olamazdı.