Barut bulunmadan önce, savaşlarda basit kundakçılık aletleri kullanılıyor­du. M.Ö. 31 yılında Romalılar, Marcus Antonius ve Kleopat­ra'yı, gemilerine ya­nan mangal kömürü ve zift atarak yenmişlerdi.

Katı yakıtlarla ya­pılan yakıcı madde­lerle ilgili en önemli sorun, zor tutuşmala­rı ve çabuk sönmele­riydi. Bu problem, doğal petrol, zift ve sülfür karışımı olan "Rum ateşi" nin bu­lunmasıyla çözüldü. Rum ateşi, değdiği her yere yapışıyordu. Yunanlılardan, Müslü­manlar on­ların bu sırrını öğren­diler ve Haçlılara karşı kullandılar. Rum ateşini Avru­pa'ya getiren Haçlılar oldu. Çinliler de buna benzer bir karı­şım kullanmışlardı. Amerikan İç Sava­şı'nda, kömür katranı ve neftyağı karışın­dan oluşan bir sı­vıdan yararlanıldı.

Tahta savaş gemi­leri için en büyük teh­like hiç kuşkusuz ateşti. Özellikle de gülleler ateş topları halinde gemilere düştüğünde... Alev makinelerinin ilk kul­lanıldığı kara savaşı Birinci Dünya Sava­şı'ydı. Molotof koktey­li, 1940 yılında Ruslara karşı kullanıl­mıştı. Kundak bom­baları ise ancak ikinci Dünya Savaşı'nda kullanıldı. Bu bomba­lar elbette ki son de­rece vahim sonuçlar doğurdu.