Taş devri insanı, tarımla ve hayvancılıkla uğraşmaya başladığı andan itibaren ekili tarlalarını ve evcil hayvanların bulunduğu yerleri, yabancılardan ve vahşi hayvanlardan korumak için, bir sınırla çevrelemek gereğini duydu. Ancak, genellikle ağaç dallarından yapılan bu ilk çitlerden günümüze kadar ulaşabilen fazla bir örnek kalmadı.

M.Ö. 1. yüzyılda, Romalı General Julius Caesar, İngiltere'de ve Avrupa'nın öteki ülkelerinde kullanılan çitleri görerek, bunları ülkesine getirdi. Daha sonra, dikenli teller bulunarak çeşitli biçimlerde dünyanın çeşitli yerlerinde kullanıldı.

İkinci Dünya Savaşı'nda sonra, bazı uygar ülkelerde, koyun ve sığır sürülerinin etrafına elektrikli çitler gerildi. Bu çitlere verilen akım öldürücü değildi. Yalnızca, tutunup üzerinden aşmaya çalışan insan ya da hayvanı bayıltıyordu.