Fransız Ginesi'nde, Cayenne'deki başmühendis François Fresnau tarafından yapıldı. Fresnau, 1747 yılında, Aprouage'de, kauçuk ağaçlarını gördü. Eski bir pardösünün dış yüzeyini, bu ağaçların salgısıyla tamamen sıvayarak su geçirmez hale getirdi.

Satış için üretilen ilk yağmurluk ise 1821 yılında Covent Garden'da G.Fox tarafından pazarlandı. Bu yağmurlukla birlikte, "doğru giyildiği takdirde, içindekini asla ıslatmayacağına dair" bir de garanti belgesi verildi. Fox'un yağmurluğu, aslında moherden üretilmişti. Nasıl bir yöntem uygulanarak, su geçirmez hale getirildiği, bugün de bilinmiyor.

Aynı günlerde, Charles Macintosh adlı bir İskoçyalı, Glascow'da kumaşları kauçuk nafta eriyiğine batırarak su geçirmez hale getirmeyi başardı. Gerçi bu kumaşın su geçirmesi mümkün değildi ama terziler tarafından kullanılması da o denli zordu. Bir süre sonra, Edinburgh Üniversitesi'nden genç bir kimya öğrencisi, James Syme, katrandan elde edilen bir maddenin yardımıyla kauçuğu daha iyi eritebilmeyi başardı. Charles Macintosh, derhal bu yöntemin haklarını satın aldı ve 1823 yılında patentini tescil ettirdi. Hemen arkasından da su geçirmez kumaş üretimini başlatarak, dünya çapında bir isim oldu.

Uzun bir süre, yalnızca bu tür kumaşları satmakla yetindi. 1830 yılında kauçuk eşya üreticisi Thomas Hancock ile karşılaştı ve ikisi bir arada seri olarak yağmurluk üretimine geçtiler. O güne dek, isteyen su geçirmez kumaş alarak terzisine bir yağmurluk diktiriyordu. Macintosh-Hancock işbirliğiyle hazır yağmurluklar piyasaya sürüldü. Ancak bunlar zamanla koku yaptığı için başarılı olamadı. 1850 yılında Lancashire'den Joseph Mandelberg ilk kez kokusuz yağmurluk yapmayı başardı.