İstatistiklere göre bir erkek, orta­lama ömrünün 100 gününü traş olarak geçiriyor. Bu uygulamanın tarihini kesinlikle saptamak ola­naksız ama izlerinin binlerce yıl öncesine dayandığı söylenebilir. Tıraş olmanın en eski kanıtı:

1991 yılında Avusturya Alpleri'nde buzullar arasında 5.200 yıldır yattı­ğı belirlenen  Alp Çobanı" Ötzi'de bulundu. Yüzünde sakal veya bıyık yok­tu ve saçları yeni kesilmişti. Ayrı­ca, Girit'teki Minos kültürü erkek­leri de yaklaşık 2.500 yıl önce, bu dönemden kalma bronz usturalar­dan anlaşıldığı gibi traşlı dolaşıyorlardı.

Bugün olduğu gibi, geçmişte de erkekler din, moda ve toplumsal konum gibi nedenlerle tıraş oluyorlardı. Roma'da yalnızca özgür yurttaşlara tıraş olma hakkı tanın­mıştı. Papa IX. Leon, 1050’de Kato­lik papazlara sakal ve tepe tıraşını bir "arınma" eylemi olarak zorunlu kılmıştı.

Sakal tıraşı eylemi, 1895'te Amerikalı King Gillette'in (jilet teri­mi onun adından geliyor) güvenli usturayı, 1901 tarihinde de yerin­den çıkarılabilir jileti keşfinden sonra çok kolaylaştı. 1931 yılında Amerikalı Schick'in buluşu olan elektrikli tıraş makinesi ile son aşamaya ulaşıldı. Günümüzde, tıraş olma modasına uymak diye bir zorunluluk yoktur.